Ramai orang tahu bahawa Allah ialah Tuhan mereka. Tetapi ramai yang tidak sedar bahawa Allah ialah Tuhan mereka. Bunyinya nampak sama, tetapi hakikatnya dua perkara yang berbeza. Apa perbezaannya? Begini, saya datangkan contoh agar mudah difahami.
Ramai orang tahu bahawa api sangat merbahaya, kerana sifat api yang panas membakar serta boleh mengakibatkan kematian jika tidak berhati-hati dengannya. Ditakdirkan, suatu hari rumah kita terbakar semasa kita sedang tidur nyenyak dibuai mimpi indah.
Ya, memang kita tahu api itu merbahaya, tetapi kita tidak terjaga daripada tidur dan tidak ada sesiapa mengejutkan kita daripada tidur. Akibatnya, kita akan maut dijilat api, nauzubillah!
Bagaimana caranya supaya kita selamat daripada kebakaran tersebut? Kita perlu disedarkan daripada tidur. Apabila isteri kita kejutkan kita, "Abang, bangun...ada api, rumah kita terbakar bang!", pasti kita akan terus melompat dari katil dan mimpi indah sebentar tadi terus lenyap. Pada ketika itu apa yang kita fikirkan adalah menyelamatkan diri!.
Kita sudah mengetahui, api sifatnya membakar tetapi kita tidak akan selamat jika kita tidak disedarkan daripada lena tidur kita. Maka, formula yang dapat kita ambil ialah:
TAHU + SEDAR = SELAMAT
TAHU + TIDAK SEDAR = TIDAK SELAMAT
TIDAK CUKUP SEKADAR TAHU
Begitulah kita dengan Pencipta iaitu Allah. Jika ditanya kepada Muslim, "Siapa Tuhan Kamu?" Saya yakin jawapan mereka adalah, " Tuhan aku ialah Allah."
Mengapa mereka boleh berkata demikian? Kerana rukun Islam yang pertama ialah mengucap dua kalimah syahadah. Dalam ikrar tersebut telah termaktub bahawa "tiada Tuhan yang disembah melainkan Allah."
Apabila ditanya lagi kepada mereka, "Adakah kamu sedar Allah Tuhan kamu?" Mungkin tidak ramai yang boleh menjawab dengan telus. Ada daripada kalangan mereka yang keliru untuk menjawab soalan ini.
Bagaimana sikap seseorang yang sedar bahawa Allah ialah Tuhan mereka? Mereka sentiasa bersikap amanah dengan pekerjaan yang diusahakan, tidak akan berani meninggalkan solat, apatah lagi melakukan maksiat, dan mereka selalu yakin dengan rezeki daripada Allah.
Bagaimana pula sikap orang yang hanya tahu Allah ialah Tuhan mereka? Mereka tidak ada rasa bersalah apabila pecah amanah, tanpa rasa berdosa melakukan maksiat, juga tanpa rasa bersalah meninggalkan solat. Dalam soal rezeki, mereka tidak yakin segala yang dimiliki bersumberkan daripada Allah.
Allah mengkhabarkan, mafhumnya: "Mereka tidak mengenal Allah dengan sebenar-benarnya. Sesungguhnya Allah benar-benar Maha Kuat lagi Maha Perkasa." [Surah al-Hajj 22:74]
ASBAB REZEKI
Dalam hidup ini semua benda kita inginkan. Lepas satu, satu lagi kita mahu. Tidak pernah rasa cukup. Kemahuan kita pelbagai. Kereta, rumah, harta benda, duit yang banyak, isteri solehah, anak-anak yang bijak dan berjaya, dan pelbagai lagi yang dihajatkan. Adakah salah untuk kita kejar semua ini? Tidak menjadi kesalahan pun kerana Allah menciptakan dunia untuk kita miliki.
Namun, sebagai hamba-Nya kita perlu akur bahawa kita hanyalah penerima rezeki, dan hanya Allah Pemberi rezeki. Selain daripada Allah hanya asbab-asbab rezeki.
Ada orang asbab rezekinya datang daripada kepetahan lidahnya dalam berbicara. Ada orang asbab rezekinya daripada kekuatan tubuh badan, lalu dia mengambil upah daripada kerja-kerja berat seperti buruh binaan. Ada orang lain pula asbab rezekinya daripada kecantikan wajahnya, popularitinya, dan berjuta lagi asbab rezeki di dunia ini.
Asbab rezeki terlalu banyak, cuma Pemberi rezeki hanya satu iaitu Allah. Hanya kepada Dia kita bergantung harap agar dengan asbab rezeki di dunia ini, Dia kurniakan rezeki dengan Dia reda kepada kita sebagai hambaNya. Apabila Dia reda kita sebagai hamba, maka urusan hidup kita dimudahkan.
Kita mohon satu, diberinya 10. Kita mohon 10, diberinya 1000. Hanya Dia yang dapat memberi kerana memang Dia Maha Memberi.
Mafhum firman Allah, "Katakanlah Muhammad, Dialah Allah, Yang Maha Esa, Allah tempat meminta segala sesuatu. Allah tidak beranak dan tidak pula diperanakkan. Dan tidak ada sesuatu yang setara dengan-Nya." [Surah al- Ikhlas 112 : 1-4]
HAMBA SIAPA?
Dalam kehidupan seharian, ramai manusia terlihat 'biadap' di hadapan Allah. Kita berhajat pada pelbagai perkara, tetapi ironinya kita tidak menunaikan tanggungjawab sebagai hamba-Nya.
Ada yang langsung meninggalkan kewajipan solat, meninggalkan ibadah zakat. Ada juga yang meminta bantuan kepada dukun dan bomoh untuk mendapatkan sesuatu hajat.
Kadang kala dengan sengaja kita melengah-lengahkan urusan solat. Ada kalanya kita seolah-olah hamba kepada dunia, kita hamba kepada wang, hamba kepada pangkat, hamba kepada bos sehingga terlupa yang kita ini hanyalah hamba Allah semata-mata.
Mulai saat ini, belajar untuk mengenal dan menyedarkan diri bahawa hanya Allah Tuhan kita. jangan hanya sekadar tahu, kerana itu masih tidak dapat menyelamatkan diri kita daripada tipu daya dunia.
Wallahuua'lam.
~ Imam Muda Hassan
